டிப்பு

இவரைப்பற்றி ஏற்கனவே செல்லப்பிராணிகள் இழையில் எழுதியுள்ளேன். ஆனால் இப்பொழுது புகைப்படத்துடன் பகிரும் வாய்ப்பு கிடைத்துள்ளது.
ஒரு நாள் அந்தி சாயும் மாலைவேளையிலே என் அம்மாவீட்டில் அமைதியாக சுதந்திரமாக விளையாடிக்கொண்டிருந்த இவனை(ரை) என் பையரும், பொண்ணரும் புடிவாதமாக அழைத்துக்கொண்டு வந்தனர்.

அழைத்து வந்து ஒரு நல்ல நாளிலே 'டிப்பு' என நாமகரணம் சூட்டப்பட்டு அதன் படியே அழைக்கப்படார்.
தவறிக்கூட நாயை நாய் என விளிக்கக்கூடாது என்பது எனக்கு இடப்பட்ட கட்டளை.
அதிலிருந்து நாயர் கடை பார்த்தால் கூட முகத்தை திருப்பிக்கொள்வேன்.
ஒருவேளை வாய்தவறி உச்சரித்துவிட்டால் போச்சு.
உங்களுக்கு அப்ப டிப்புவ புடிக்கல இல்ல, அவன அம்மாயிவீட்டுக்கே திருப்பி அனுப்பிடலாம்னு நினைக்கிறீங்க அப்படித்தானே?!!
அடக்கடவுளே இதென்ன எனக்கு வந்த சோதனை?
இல்ல சாமீ நானெதுக்கு அப்புடி நினைக்கிறேன், எனக்கும் அவனை றொம்ப றொம்ப புடிச்சிருக்கு, நாபோய் இப்புடிலாம் நெனப்பனா??

கிட்டத்தட்ட 100 கிலோமீட்டர் காரில் பயணம் செய்து வந்து இறங்கிய டிப்பு(அப்ப பேர் வெக்கல) (நாய்க்குட்டினும் சொல்லப்புடாதாம்) கீழே இறங்கிய உடன் முதல்வேளையாக 'உச்சா" போனார்.

என் பையரும், பொண்ணரும் ஒரே மகிழ்ழ்சி ஆராவாரம். ஏனா றொம்ப சுத்தக்கார பயலாம். கார்ல இருக்கும்போது கன்ட்ரோலா இருந்திருக்காராம்.

எம்பொண்ணர் மடில எங்கம்மா வீட்டு ஒரு நல்ல மெத்தை விரிப்பை போட்டு அதுக்கு மேல சுகமான தூக்கத்தில வந்ததில அவர் எல்லாத்தையும் மறந்துவிட்டார் போலிருக்கு. நல்லவேளை மெத்தைய தூக்கிட்டு வரல.

அது பாட்டுக்கு வண்டிச்சாலைல சிவனேனு விளையாடிட்டு இருந்துச்சு. அங்க பாத்ரூம் பிரச்சினை எல்லாம் இல்லை. எவ்விடமும் பாத்ரூம்தாம், எவ்விடமும் விளையாட்டு மைதானம்தான், எவ்விடமும் படுக்கை அறைதான் செடிகளுக்கு இடையில ஈரத்தில குழிபறச்சு படுத்துறங்கலாம்.
அத்துணை சுதந்திரத்தையும் ஒரே நாளில் இழந்துவிட்டார் டிப்பு.

வந்ததிலிருந்து அவருக்கு ஏகோபித்த பாதுகாப்பு. தினமும் பள்ளி வாகனம் வந்தால் குறு குறு வென கேட்க்கு கீழயே பார்த்திட்டு இருந்துவிட்டு, ஒரே பாய்ச்சலில் கேட்டை நோக்கி ஓடுவார்.
என் பொண்ணர் அடிக்கடி அவரிடம்(டிப்பு) உறவு முறை சொல்லித்தான் உரையாடுவார்.
டிப்பு, அக்காவும் அண்ணாவும் ஸ்கூலுக்கு போய்ட்டு வாரோம். (தான் இதுவரை அண்ணா என்று அழைத்ததில்லை, டிப்புவுக்கு உபதேசம் தாங்கமுடியாது).

அடிக்கடி செருப்பு, ஷூக்களெல்லாம் டிப்புவிடம் கடிவாங்கும், அதற்கும் 'ஏண்டா கடிச்ச பெரியண்ணா(என்னவர்) வந்தா திட்டப்போறாங்க.

டிப்பு ஓடிடு பெரியக்கா வாராங்க(நானு)...

ஊருக்கு போனால் அங்கங்கே பிஸ்கட்ஸ் போட்டு வைத்துவிட்டு, அவரின் உணவு பாத்திரத்தில் சாதம் பிசைந்து லேசாக ஒரு அட்டை வைத்து மூடிவிட்டு செல்வோம்.
அழகாக எடுத்து சாப்பிட்டு இருப்பார். வீட்டிற்கு வெளியாட்கள் யார் வந்தாலும் இவரின் குரைப்பு சப்தம் கேட்டு பயந்துவிடுவர்.
குளிக்க மட்டும் ஆகவே ஆகாது. வாரம் ஒருமுறை குளிக்க வைப்பதற்குள் பெரும்பாடாகிவிடும்.
மிகவும் ஆக்ரோஷமானவர். ஏதேனும் ஊறிக்கொண்டு வந்தால் உடனே காட்டிக்கொடுத்துவிடுவார்.

ஒருமுறை இரவு 1 மணிக்கு நல்லவர் ஒருவர் படம் எடுத்துக்கொண்டு, வாசலுக்கு வந்திருக்கிறார்.
இவர் போட்ட சப்தத்தில், ஊறிச்சென்று தண்ணி மீட்டர் தொட்டிக்குள் விழுந்துவிட்டார்.
இவரின் சப்தம் கேட்ட கூர்க்கா, அனைத்தையும் கவனித்துவிட்டு பெல் அடிக்கவும் போய் பார்த்தால் 6 அடி நல்லவர் நிலவொளியில் கோபமாக படம் காட்டினார்.
எங்கள் வீட்டிற்கு அருகில் மாநகராட்சி மிருககாட்சி சாலை மருத்துவர் ஒருவர் வசித்து வந்தார்.
டிப்புவுக்கும் அவர்தான் மருத்துவர்.
அதனால் போன் நம்பர் இருக்கவே, அழைத்தோம், ஆட்களை வைத்து பிடித்துசென்றனர்.

பூச்சட்டிக்கு இடையில் ஒருவர் ஒளிந்து இருப்பதையும் காட்டி கொடுத்து இருக்கிறார்.
மிகவும் தைரியசாலியான இவர், சிலவருடங்கள் மட்டுமே எங்களுடன் இருந்தார்.
சரியான தடுப்பூசிஊசி, பூச்சி மருந்துகள் கொடுத்தும் கூட இவரின் தோலில் ஏற்பட்ட நோயைக்குணப்படுத்தமுடியவில்லை.
மருத்துவ பரமரிப்புக்கு வரும் மருத்துவரிடம் ஆரம்பம் முதலே சண்டைதான், அதனால் கேட்டுக்கு வெளியே மருத்துவர் நின்று கொள்வார், இவரை உள்ளே விட்டு கொஞ்சமாக கேட்டருகில் வரவழைத்து ஊசி போடவேண்டும்.
இல்லையேல் கடித்துவிடுவார்.
ஒரு சிங்கத்தை வளர்ப்பது போலவே இருந்தது.

நாளாக நாளாக நோயின் கடுமை அதிகரிக்கவும், அவரின் கோபமும் அதிகரித்தது.

குழந்தைகளின் நலன் கருதி ஒருநாள் ஆட்களை வரவழைத்து அனுப்பிவிட்டோம்........

உணவிடும்போது என்னைத்தவிர யாரையும் அனுமதிக்கமாட்டேன், ஏனெனில் ஒரே மூச்சாக போட்டுவிட்டு திரும்பிவிடவேண்டும், அதே இடத்தில் நின்றாலோ, இல்லை திரும்பி பார்த்தாலோ போச்சு அவ்வளவுதான்.

இன்று வரை செல்லப்பிராணி ஆசையே போய்விட்டது. நிறைய எழுத தோணியது, ஆனால் எழுத முடியவில்லை, போகும் போது அவன் பார்த்த பார்வை இன்னும் என்னால் மறக்கமுடியவில்லை.